Na de langste reis van ons leven van 3 maanden en 5 dagen, stegen we afgelopen vrijdagavond om 18.50 op vanaf Santa Cruz de La Palma. Het was een emotioneel afscheid voor mij. Mijn vliegangst wist ik te onderdrukken door op het moment dat we boven de wolken kwamen mezelf gerust te stellen met het idee dat ik op de Roque los Muchachos nog een stuk hoger was dan dit, maar de tranen kon ik niet onderdrukken. Het leek alsof ik een heel leven had meegemaakt op dit eiland, ook al was het een relatief korte tijd. De magische aantrekkingskracht van La Palma zal me niet lang weg laten blijven van het eiland, dat weet ik zeker.
 |
| Afscheid van La Palma op Los Cancajos |
 |
| Zonsondergang vanuit het vliegtuig |
Ons hondje liet echter op zich wachten totdat alle bagage het vliegtuig uit was. Om mezelf bezig te houden ben ik maar bij de rescue-dalmatiërs uit een andere vlucht gaan zitten totdat Pandatje, die haar opwinding nauwelijks kon bedrukken toen ze ons zag, naar buiten werd gedragen. We waren best wel bang dat ze het vliegtuig uit zou komen als het bange, trillende, geshockeerde hondje dat we op 25 januari gevonden hadden. Maar nee, ze was gewoon nog haar nieuwsgierige, overenthousiaste zelf!
Vervolgens liepen we naar de aankomsthal, waar mama ons in lange broek en winterjas stond op te wachten. Ik had al lang niet meer iemand zo warm ingepakt gezien. Maar wat was het fijn om weer samen te zijn!
Eenmaal bij de auto aangekomen konden we Panda voor het eerst in 20 uur weer laten eten en voor het eerst in 10 uur wat laten drinken en daar was ze erg aan toe! Onderweg naar Utrecht hebben Tarzan en ik onze ogen uitgekeken over het vlakke land, de brede snelwegen, de felle lantaarns en de bekende gebouwen.
Thuis aangekomen zag ik onze straat en ons huis voor het eerst in 16 jaar door de ogen van een vreemde. Ik kon zelfs de geur van het huis ruiken!
Er was niet veel veranderd, behalve dat mijn kleine aquariumpje tegenwoordig op tafel staat, zodat mijn visjes zich niet alleen hoefden te voelen in de tijd dat ik weg was. Daarnaast stond een bos rode tulpen om ons lekker Nederlands te verwelkomen. Aan de muur hangt een prachtig schilderijtje van Panda, dat we van ome Hans hadden gekregen. Heel mooi!
In de tuin begint een waar mini kerkhofje te ontstaan met prachtige roze bloemen waar Beertje en sinds 3 maanden Empty liggen. Een waardige plek voor mijn lieve diertjes.
In de rest van de tuin heeft papa ook bloemetjes geplant, waarvan de meeste nog moeten uitkomen, maar het belooft iets moois :)
Undra heeft tegenwoordig de hele tuin tot haar beschikking als troost voor het verlies van geliefde knuffelvriendje.
 |
| De bloeiende blauwe regen |
De eerste nacht hebben we van 04.00 tot 10.00 geslapen met Panda in mijn bed. De dag erna bestond voornamelijk uit uitpakken, uitrusten en mentaal landen. De meeste moeite had ik met verwerken dat ik de dag ervoor nog in de oceaan zwom in Los Cancajos en dat ik nu een lange broek en een trui aan moest.
Vandaag zijn we met Panda naar het bos gefietst en heeft ze weer met andere hondjes gespeeld. Ze lijkt Nederland helemaal prima te vinden. Gisteren heeft ze haar eerste kennismaking gehad met stilstaand, niet transparant water: het slootje bij mijn straat. Ze zag het als een verlenging van de grond waar ze op liep dus plonsde ze erin. Normaal is ze doodsbang voor water maar deze keer klom ze er rustig uit, schudde zich uit en liep gewoon verder. Het rennen over vlakke straten en grasvelden lijkt ze helemaal geweldig te vinden.
Vanavond gaan papa, Panda en ik samen naar het pannenkoekenhuis om de vakantie uit te luiden.
Na precies 99 dagen samen te zijn geweest is Tarzan vandaag vertrokken naar Delft. Een moeilijk afscheid voor mij en Panda, maar ook wel nodig om alle indrukken van de afgelopen maanden even alleen te verwerken. We hebben in ieder geval veel geleerd en staan allebei sterker in onze schoenen dan eerst!
Dit was onze allerlaatste blog op Canarian Fairytales. Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor het lezen en meebeleven van onze avonturen!
 |
| Dag 1 |
 |
| Dag 97 |
Jane
Blij dat jullie - vol ervaringen -terug zijn. 😊
BeantwoordenVerwijderenLieve Jane en Tarzan en Panda,
BeantwoordenVerwijderenWelkom in Nederland! Wat fijn dat jullie weer terug zijn. Uit je blog lees ik dat jullie een heel goede en leerzame tijd hebben gehad. Daar was het natuurlijk ook voor bedoeld, maar als je er midden in zit, weet je meestal nog niet wat er nu te leren valt uit die lastige situatie of dat nare probleem. Gelukkig zijn jullie een sterk koppel en hebben jullie de meeste hobbels glansrijk overwonnen.
Als je dan thuis ook nog zo verwend wordt met een bijna nieuwe kamer, dan geloof ik dat je het goed getroffen hebt met je familie in Utrecht. Het zal best even duren voordat je bent geacclimatiseerd, zeker met deze lage temperaturen. De zomer zal ook hier toch weleens aanbreken en daar kunnen jullie nog volop van profiteren. We wensen jullie veel plezier! En tot gauw.
Oom Hans en tante Ria.